Rynek dluzniczy

Ze względu na strukturalną odmienność meksykańskich rynków dłużnych, kolejność wydarzeń w systemie bankowym Meksyku w latach 1994-1995 oraz kryzys finansowy, który rozpoczął się w grudniu 1994 r., wyglądały inaczej niż Stanach Zjednoczonych dziewiętnastego i dwudziestego wieku.  Ważnym czynnikiem, który doprowadził do kryzysu finansowego w Meksyku, było pogarszanie się bilansów bankowych wskutek rosnących strat kredytowych. Po prywatyzacji meksykańskich banków na początku lat dziewięćdziesiątych oraz deregulacji rynków finansowych, rozpoczął się boom kredytowy, w wyniku którego kredyty bankowe dla sektora prywatnych przedsiębiorstw niefinansowych w wyrażeniu ułamka PKB gwałtownie wzrosły: z 10% PKB w 1988 r. do ponad 40% PKB w 1994 r. Słaby nadzór ze strony władz bankowych oraz brak doświadczenia banków komercyjnych w obserwowaniu i monitoringu pożyczkobiorców doprowadziły do lawinowego narastania strat z tytułu udzielonych kredytów i erozji kapitału własnego banków. Jak wiemy, spadek kapitału bankowego oznacza, że banki dysponują mniejszymi zasobami kredytowymi, a niedobór możliwości pożyczkowych może zahamować aktywność gospodarczą.

About author

Related Articles